طرح مايع سازي گاز طبيعي با هدف كلي بهره برداري از مخازن گاز طبيعي در حوضه گازي پارس جنوبي در منطقه تمبك به فاصله 50 كيلومتري غرب عسلويه، 20 كيلومتري شرق كنگان در استان بوشهر واقع خواهد شد. محل احداث پروژه جزء اراضي منطقه ويژه اقتصادي انرژي پارس مي باشد. در اين طرح چهار واحد مايع سازی گاز طبيعی راه اندازی خواهند شد که عبارتند از: NIOC LNG ، PERSIAN LNG ، PARS LNG و IRAN LNG. ظرفيت توليد هر واحد به شرح زير مي باشد:
- ظرفيت توليد واحد NIOC LNG در هر خط 79/4 ميليون تن در سال (MTPa) مي باشد. علاوه بر توليد LNG محصولات ديگري از جمله LPG به ميزان 38/0 ميليون تن در سال، ميعانات به ميزان20 تن در ساعت و گوگرد به ميزان200 تن در روز به ازائ هر خط در اين واحد توليد خواهند شد.
- ظرفيت توليد واحد PERSIAN LNG در هر خط 7 ميليون تن در سال (با احتساب هر دو خط 14 ميليون تن درسال) مي باشد. ميزان توليد LPG در سال حدود 6/1 ميليون تن و ميعانات سبك حدود bbls/d15000 برآورد مي شود.
- ظرفيت كل توليد واحد PARS LNG در فاز اول 10 ميليون تن درسال (با احتساب 2 خط) مي باشد. ميزان توليد LPG 670كيلو تن در سال (KTPA) ، گوگرد 700 تن در روز و ميعانات 72 (BOPD)مي باشد.
- در خصوص واحد IRAN LNG ظرفيت اسمي توليد 8/8 ميليون تن در سال لحاظ شده است.

- اطمينان يافتن از تطبيق سياست ها و اهداف تعيين شده در برنامه ها و فعاليت هاي اين پروژه با ضوابط، معيارها، قوانين و مقررات زيست­محيطي كشور
- شناسايي فشارهاي وارد بر منابع طبيعي
- ارائه روش هاي تقليل اثرات نامطلوب
- ارائه مديريتي صحيح براي كنترل و پايش محيط جهت اطمينان از حفظ كيفيت محيط زيست و تهيه دستورالعمل هاي قابل اجرا
- آموزش زيست محيطي كاركنان در كليه رده ها جهت تغيير رفتار و ايجاد ديدگاه زيست محيطي
بر اساس مطالعات صورت گرفته عمده آلودگي­هاي توليدي در طي فرآيند­ها و عمليات طرح در فازهاي مختلف ساختماني و بهره برداري شامل آلودگي آب، خاك و آلودگي هوا شناسايي شده اند كه با اعمال راهكارهاي كاهش اثرات سوء پيشنهاد شده در مطالعات تا حد قابل توجهي قابل تقليل مي باشند. اما بطور كلي مي توان گفت مقايسه اثرات با فرض اجرايي شدن پروژه در مقايسه با عدم اجراي آن مؤيد آن است كه به دليل وجود اختلاف معني داري كه بين دو گزينه مذكور وجود داشته و مجموع اثرات مثبت بالاتر اجراي پروژه، گزينه اجراي طرح رجحان و برتري قابل توجهي نسبت به گزينه عدم اجرا دارد. بنابراين از لحاظ مجموع پارامترها و عوامل زيست محيطي، اجراي پروژه مايع سازي گاز طبيعي در منطقه تمبك توجيه پذير است. هر چند اعمال راهكارهاي كاهش اثرات سوء و توجه به برنامه EMP پيشنهادي در راستاي همسو سازي طرح با اصول توسعه پايدار ضروري و مهم مي باشد.

پروژه هاي فاز11 و Pars LNG بخشي از برنامه توسعه پارس جنوبي ايران هستند كه پروژه اي وسيع مشتمل بر 14 فاز بوده و جهت توليد، تثبيت، مايع سازي و صدور گاز از بلوك 11 فراساحلي پارس جنوبي خواهند بود. تاسيسات فاز 11 پارس جنوبي سيالات توليدي را جمع، گاز را از ميعان همراه جدا كرده، و ميعانات را تثبيت مي كند. اين گاز به منظور مايع سازي و صادرات به تاسيسات پارسLNG منتقل مي شود. منطقه انتخاب شده در تمبك و در 15 كيلومتري جنوب شرق شهر كنگان و در بخشي از ساحل خليج فارس است كه به عنوان منطقه اي تحت عنوان منطقه ويژه اقتصاد انرژي (PSEEZ) طراحي شده است. تاسيسات ساحلي در زميني به مساحت 340 هكتار ساخته خواهند شد كه نزديك به تاسيسات ساحلي فاز 12 پارس جنوبي در شمال غرب، بزرگراه عمومي و كريدور خطوط لوله در امتداد شيب رشته كوه زاگرس در شمال شرقي پلات، كانال سيلاب در جنوب شرق و حاشيه دريا در جنوب غرب مي باشد. تاسيسات فراساحلي نيز شامل تاسيسات پروژه فاز11 و در 136 كيلومتري از تاسيسات ساحلي در محدوده اي بين آب هاي ايران و قطر واقعند. اين تاسيسات شامل دو سكوي گاز فراساحلي با ايجاد 10 چاه و دو خط لوله دريايي 32 اينچي به منظور انتقال گاز از سكوهاي فراساحلي به تاسيسات ساحلي هستند. هدف از مطالعات زيست­محيطي آن بررسي خسارات و آسيب هاي احتمالي بر محيط، شناسايي فشارهاي وارد بر منابع طبيعي و در كنار آن پيش بيني روش هاي تقليل اثرات نامطلوب مي­باشد. . اين گزارش همزمان با مرحله مهندسي مقدماتي پروژه و مطابق با قوانين ايران، استانداردهاي توتال و سياست هاي بانك جهاني تهيه است.

§ تشريح مقررات زيست محيطي
§ تشريح شرايط موجود محيط زيست منطقه؛
§ شناسايي و دسته بندي اثرات زيست محيطي پروژه؛
§ تشريح روش هاي تقليل اثرات منفي بر مؤلفه هاي زيست محيطي؛
§ تشريح چارچوب سيستم هاي مديريت محيط زيست و پايش زيست محيطي؛
§ تهيه اسناد علمي در خصوص ناحيه مورد مطالعه،
§ فراهم آوردن دستورالعمل هاي كاربردي براي مديريت زيست محيطي.

§ بررسي هاي فراساحلي، نزديك ساحل و خشكي براي مشخص كردن خصوصيات زيست محيطي محل طرح؛
§ شناسايي مقررات زيست محيطي و تشكيلات مربوطه اداري در ايران؛
§ تشريح فعاليت ها و تاسيسات پروژه با جزييات كافي به منظور بحث درباره موضوعات زيست محيطي مربوطه؛
§ شناسايي نظام مند اثرات و رتبه بندي آنها همراه با ارائه راه حل هايي براي كاهش و تعديل اثرات

پس از بررسي و ارزيابي اثرات مختلف زيست­محيطي، مشخص گرديد كه عمده ترين اثرات منفي پروژه در فاز ساختماني شامل كارهاي خاكي در بخش ساحلي (حفاري، تسطيح و تراس بندي) و ساخت و ساز دريايي (ساخت اسكله، ساخت خط ساحلي و نصب خط لوله دريايي) است. دستكاري هاي خاك در منطقه ساحلي موجب تغييرات واضح در شكل زمين مي شوند و ساخت و سازهاي دريايي در سطح محلي ذرات معلق و كدورت آب را افزايش مي دهند. در فاز بهره برداري اثرات منفي شامل انتشار صدا، تخليه فاضلاب و تخليه آب هاي خنك كننده اند. اثرات مثبت فاز ساختماني در ابتدا مربوط به منافع اجتماعي- اقتصادي است كه از توسعه منطقه ويژه اقتصاد انرژي و فراهم آوردن اشتغال منجر به افزايش درآمد شده و به توسعه منطقه اي كمك مي كنند. توسعه صنعتي منجر به بهبود زيرساخت ها و خدمات عمومي جديدي همانند مدرسه، مراكز رفاهي و بهداشتي و ديگر خدمات شده كه به افزايش عمومي استانداردهاي زندگي مردم در منطقه كمك مي كند.
در پيش بيني و بررسي اثرات مثبت و منفي پروژه هاي Pars LNG و فاز 11 از ماتريس علت- اثر براي رتبه بندي اثرات و نيز از ماتريس تغيير يافته لئوپولد جهت تجزيه و تحليل نتايج استفاده شده است. مقايسه «گزينه نه» و «گزينه اجراي پروژه» با استفاده از ماتريس ارزيابي و چك ليست نشان داد كه مزاياي انجام پروژه بيش از معايب آن است. طرح هاي جامعي براي كاهش اثرات منفي، جبران جابجايي مردم، واحدهاي اسكان مجدد و مديريت زيست محيطي ارائه شد ولي برخي از اثرات پروژه قابل جبران نيستند.